مشاوره گروهی با استفاده از تکنیک‌های گشتالتی بر روحیه و احساس تنهایی سالمندان ساکن آسایشگاه

مقدمه: با توجه به رشد جامعه سالمندی و شیوع مشکلات روانشناختی در سالمندان آسایشگاهی، توجه به روش‌های روان درمانی ضروری است. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی گشتالت درمانی به شیوه گروهی بر احساس تنهایی و روحیه سالمندان ساکن آسایشگاه است. روش کار: طرح پژوهشی حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پس آزمون- پیش آزمون و گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان سالمند ساکن آسایشگاه شهر تهران بود. با استفاده از چک لیست ملاک‌های ورود و خروج و اجرای آزمون کوتاه شناختی و با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 28 نفر از سالمندان ساکن آسایشگاه کهریزیک انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. اما در ادامه، تحقیق با پدیده افت و ریزش آزمودنی‌ها مواجه شد که نهایتاً حجم نمونه در این پژوهش به 20 نفر و در هر گروه به 10 نفر تقلیل یافت. مقیاس احساس تنهایی و سنجش روحیه فیلادلفیا (Philadelphia Geriatric Center Morale Scale PGC) برای دو گروه اجرا شد. جلسات گشتالت درمانی برای گروه مداخله به صورت هفتگی در ده جلسه 90 دقیقه‌ای و در 6 هفته برگزار گردید. پس از جمع آوری داده‌های پس آزمون، تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. یافته‌ها: نتایج بدست آمده از مقایسه میانگین نمرات پس آزمون پرسشنامه‌های روحیه و احساس تنهایی در دو گروه با کنترل کردن اثر پیش آزمون حاکی از این است که پس از شرکت در جلسات مشاوره گروهی با استفاده از تکنیک‌های گشتالتی، نمره کلی روحیه و احساس تنهایی سالمندانی که در گروه آزمایش شرکت داشتند، به ترتیب (0005/0 > P، 479/135 = (15، 1)F) و (0005/0 > P، 85/65 = (14، 1)F). با آنهایی که در گروه کنترل جایگزین بودند، تفاوت معناداری داشته است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مشاوره گروهی با استفاده از تکنیک‌های گشتالتی باعث کاهش احساس تنهایی و بهبود روحیه سالمندان ساکن آسایشگاه می‌گردد. استفاده از این روش درمانی با هدف اجرای بهبود وضعیت روانشناختی سالمندان، توصیه می‌شود.